بررسی توانایی دانشجویان دندانپزشکی سال آخر در تشخیص وجود و عمق پوسیدگی های پروگزیمالی در کلیشه بایت وینگ

سابقه و هدف: تشخیص صحیح و به موقع پوسیدگی می تواند مانع از گسترش آن گردد. بنابراین، یکی از مسائل مهمی که دانشجویان فارغ التحصیل رشته دندانپزشکی باید به آن اشراف کامل داشته باشند، توانایی تشخیص صحیح پوسیدگی است. این مطالعه با هدف بررسی توانایی دانشجویان ترم آخر یکی از دانشکده های دندانپزشکی کشور در تشخیص وجود و عمق پوسیدگی های پروگزیمالی در کلیشه بایت وینگ انجام شد. مواد و روشها: مطالعه حاضر یک ارزیابی تشخیصی است که در آن تعداد 100 کلیشه رادیوگرافی بایت وینگ که از لحاظ کیفیت شرایط مناسبی داشتند، بطور تصادفی از میان پرونده بیماران انتخاب شدند. کلیشه ها بطور جداگانه توسط 30 دانشجوی ترم آخر و 5 نفر از اساتید دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی(برای تعیین استاندارد طلایی)، تحت شرایط مشابه مشاهده شدند. از مشاهده گرها درخواست شد که وجود و فقدان پوسیدگی سطوح پروگزیمال، همچنین عمق آن را با توجه به معیارهای تعیین شده در پرسشنامه علامت بزنند. درصورتی که سه نفر از اساتید در تمام موارد برروی وجود یا فقدان پوسیدگی توافق داشتند، این نظر به عنوان استاندارد طلایی مطالعه منظور می شد. به منظور بدست آوردن اختلافات داخلی(پایایی)، کلیشه ها مجددا یک ماه بعد توسط همان 5 استاد و 11 نفر از دانشجویان مشاهده و بررسی شدند. یافته ها توسط نرم افزار spss و مقایسه مقادیر کاپا به وسیله آزمون t-test تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین آماره کاپا برای دو بار مشاهده در میان اساتید 065/0± 777/0 و در میان دانشجویان 131/0± 664/0 بدست آمد. این آماره بر اساس نظریه fleiss در مورد سه نفر از اساتید و سه نفر از دانشجویان، عالی ارزیابی شد. حساسیت تشخیصی دانشجویان در تعیین پوسیدگی 22/78%، ویژگی آنها 14/82%، ارزش اخباری مثبت 68/79% و ارزش اخباری منفی 81/80% ارزیابی شد. نتیجه گیری: توان تشخیصی دانشجویان در افتراق موارد پوسیده و غیر پوسیده در حد مطلوب قرار داشت و پایایی این افراد با استاندارد طلایی اختلاف معنی داری را نشان نداد. دانشجویان بیشتر قادر به تشخیص وجود یا فقدان پوسیدگی بودند اما در تشخیص عمق پوسیدگی under estimation وجود داشت.